کمک به مدیریت بحران زلزله با مکان‌یابی مراکز اسکان موقت با استفاده از یک سیستم حامی تصمیم‌گیری GIS مبنا (مطالعه موردی: منطقه 8 شهرداری اصفهان)

انتخاب یک مکان مناسب برای اسکان موقت جمعیت آسیب‌دیده به‌وسیله حوادث طبیعی همواره موردتوجه سازمان‌ها و مسئولان مدیریت بحران بوده است. در ایران یافتن یک مکان برای کمک موقت شهروندان معمولاٌ به‌وسیله آژانس‌های کمکی بدون توجه به استانداردها و با توجه به تجربیات فردی بعد از وقوع سانحه انجام می‌شود. واضح است که انتخاب مکان نامناسب برای اسکان آسیب‌دیدگان به‌مراتب بدتر از مکان اولیه است. در این پژوهش منطقه 8 شهرداری شهر اصفهان بر اساس سه معیار جمعیت، بافت فرسوده و فرهنگ مردم انتخاب‌شده و موردمطالعه قرارگرفته است. بر این اساس در چارچوب روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، پس از مشخص شدن معیارهای مؤثر در امر مکان‌یابی مساکن موقت که از پیشینه مرتبط با تحقیق و با توجه به محدوده موردمطالعه و اطلاعات و داده‌های قابل‌دسترس گزینش گردید، وزن معیارها با استفاده از ماتریس مقایسات زوجی حاصل از نظرات خبرگان به دست آمده است. داده‌های مرتبط با هر یک از لایه‌های اطلاعاتی به‌وسیله تابع فازی متناسب، فازی گردید. سپس با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و نرم‌افزار Arc GIS، لایه‌های تولیدی هر معیار با توجه به وزن مشخص‌شده، با یکدیگر تلفیق‌شده که خروجی آن نقشه پهنه‌بندی سطح منطقه مورد مطالعه برای اسکان موقت سانحه‌دیدگان است. علاوه بر روش تحلیل سلسله‌مراتبی انتخاب مکان برای اسکان موقت با استفاده از روش‌های تاپسیس و ویکور نیز انجام گردید با توجه به متفاوت بودن رتبه‌بندی در روش‌های به دست آمده، در ابتدا از این سه روش میانگین حسابی گرفته شد. سپس مجددا رتبه‌بندی با روش‌های بردا و کپلند انجام شده و در نهایت برای به دست آوردن رتبه‌بندی نهایی میانگین حسابی دیگری از سه روش فوق گرفته شد. بر اساس تحلیل نتایج به دست آمده از مقایسه روش‌ها مشخص گردید که روش ویکور بهترین و نزدیک‌ترین روش به رتبه‌بندی نهایی می‌باشد و روش‌های تاپسیس و تحلیل سلسله‌مراتبی در رده‌های بعدی قرار گرفتند.